Blog - Paris Selinas

Πρωτάθλημα στον Γιάννη!

12/03/2023

Σε ένα πρόσφατο αγώνα της ομάδας μας, ο Αντετοκούμπο στην τελευταία φάση πέταξε την μπάλα στο ταμπλό της αντίπαλης ομάδας, εκείνη επέστρεψε σε αυτόν, και κάπως έτσι ο Γιάννης πήρε το μόνο rebound που του έλειπε για ένα triple double (όταν ένας παίχτης έχει διψήφιο νούμερο σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες, π.χ. σε πόντους, rebound και ασίστ). Σε δηλώσεις μετά τον αγώνα ο Γιάννης είπε ότι μάλλον το έκλεψε (βλ. link στο τέλος), και όντως τελικά το NBA μας το πήρε πίσω. Δεν πειράζει, εμείς δεν κοιτάμε την ατομική απόδοση, κοιτάμε μόνο την απόδοση του Γιάννη. Στόχος μας είναι και παραμένει το πρωτάθλημα.
(more…)

Measurement

09/02/2022

During my PhD

I worked a lot

to become a good partner

my struggle

my measure

Hidden Histories: The Canister and the Work of the Pneumatic Institution

11/07/2021

I came back to Bristol in March after spending most of the lockdown in Athens. Since then, I have been trying to familiarise myself with local history before starting fieldwork for my PhD. Part of it is because of a sense of responsibility to the city and its people. The other part has to do with finding ways of conducting some sort of fieldwork outside the restrictions of Covid and the confines of my screen.

(more…)

Η Ανθρωπιά στον ΓΚΟΤΖΙΛΑΡΟ

17/04/2021

Χθες το βράδυ ήμουνα σε υπερένταση με το διδακτορικό, σκεφτόμουνα το μέλλον της εργασίας και τα λοιπά, είχα να παραδώσω και ένα report, και εκεί κατά τις δύο το πρωί μου τα έσκασε…

ΤΙ ΤΑΙΝΙΑΡΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΚΟΤΖΙΛΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΓΚ ΚΟΝΓΚ!

Δεν κάνω πλάκα, εργασιακά θα το πιάσω, είναι η ταινία που βρήκε ρόλο στους ανθρώπινους ηθοποιούς, εκεί που οι πρωταγωνιστές είναι οι υπέρχοι CGI συνάδελφοι τους. Όταν έβλεπα την ταινία, πριν από καμιά δεκαριά μέρες, είχα συνεχώς μία περίεργη αίσθηση – χτυπούσε το καμπανάκι. Ως συνήθως, για να προχωρήσει η πλοκή, οι άνθρωποι κάνουν πανηλίθια πράγματα που δεν βγάζουν κανένα νόημα. Ή αυτό θα γίνεται σε τέτοιες ταινίες, ή θα πετάνε φιλοσοφικές αρλούμπες όπως στο πρώτο Γκοτζίλα της σειράς, που βγάζουν ακόμα λιγότερο νόημα, ή θα σκίζονται να σώσουν τον κόσμο χωρίς να έχουν αντίληψη του πόσο πορδές φαίνονται ανάμεσα στις ορδές των γιγαντιαίων ρομπότ/τεράτων/μουσακάδων και τα λοιπά. Είναι θέμα ο ρόλος των ανθρώπων γενικότερα, αλλά ειδικά σε αυτές τις ταινίες είναι προβληματικός.

(more…)

Ζωή ως Τέχνη

30/03/2021

Δεν χρειάζεται κάποιος να παράγει τέχνη, και πολύ περισσότερο να ζει από την τέχνη, για να ζει ως καλλιτέχνης. Αρκεί να ζει μία ζωή η οποία οδηγείται από την τέχνη. Αυτό σημαίνει να προαισθάνεται την έκσταση, και να πηγαίνει προς αυτή. Η έκσταση όμως δεν είναι πάντα εύκολη, ούτε ευχάριστη. Σημαίνει, πριν απ’ όλα, να αφήνεις μέρος της κυριαρχίας σου κατά μέρος, και να αφήνεσαι να σε κυριεύσει ο κόσμος. Έτσι, δεν μπορεί η καλλιτεχνική ζωή να είναι μία ζωή προσχεδιασμένη. Αφού όμως επιλέγει να ακολουθεί την τέχνη, δεν είναι ούτε μία ζωή τυχαία. Ο άνθρωπος που ακολουθεί την τέχνη βρίσκεται σε μία συνεχή ασταθή ισορροπία ανάμεσα σε αυτές τις δύο ροπές. Ζει, δηλαδή, μία ζωή ενεργή. Έχει, επομένως, και τη δυνατότητα να σταματήσει να ακολουθεί την τέχνη, και να μην ακολουθεί τίποτα γενικώς.

‘Εξοδος στις Αγορές

30/11/2020

Ευχαριστώ τη γαρίδα τη μικρή,
που πήραμε από την λαϊκή αγορά,
την αγορά όπου άνθρωποι και θαλασσινά συναντώνται ακόμα ελεύθρα,
και ζουν ο ένας από τον άλλο χωρίς να αλληλοφαγώνονται.
Η συνταγή ζητούσε νούμερο μηδέν,
Εγώ ζαλίστηκα από τις τροβαδούρισσες και τις μουσικές,
και πήρα νούμερο μείον.
Τι συμφορά! Πως θα γίνουν τώρα φουρνιστές;
Γρήγορα συνεκλήθει το συμβούλιο της γειτονιάς, και όλοι τοποθετήθηκαν άμεσα και δημοκρατικά.
«Θα ξεραθούν και θα γίνουν γαριδάκια!» προφήτευσε η Δήμητρα.
«Να αλλάξουμε συνταγή»! πρότεινε η πολυμήχανη Θάλεια.
Και έτσι, απλώσαμε δίχτυα στο διαδίχτυο και πιάσαμε το προφανές, ακόμα μία του Άκη σπεσιαλιτέ, που ο μύθος το έχει να είναι γιος της Βέφας και του Τσελεμεντέ.
Κεφτέδες! Αυτή θα ήταν η επόμενη μεταμόρφωση των γαρίδων, σε μία τελετή όπου θα ενωθούν εις σάρκα μίαν μαζί με:

120 γρ. παξιμάδι, τριμμένο

2 κ.σ. σπιτική μαγιονέζα2 κ.γ. μουστάρδα

40 γρ. ούζο

2 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα

1 σκ. σκόρδο, ψιλοκομμένη

6 λιαστές ντομάτες, ψιλοκομμένες

2 αβγά, ελαφρώς χτυπημένα

1 ματσάκι κόλιανδρο, ψιλοκομμένο

2 κ.γ. τζίντζερ, σε σκόνη, προαιρετικά

2 κ.γ. γλυκάνισο, προαιρετικά

ελαιόλαδο, για το τηγάνισμα

Πάντα όμως διαφορετική η πράξη από τη θεωρία.
Δύο ώρες καθαρίζαμε ένα κιλό γαρίδες,
βλέποντας να αναδύεται το επόμενο μοντέλο της Ελλάδας.
Άξιος νικητής όποιος επιβιώσει αυτού του αλληλομαχαιρόματος. Ούτε ο Άκης τόσο καλά κοψίματα.
Ανθρωποφάγες οι αγορές που δεν είναι λαϊκές,
που όλο τις ταΐζουμε και όλο τους χρωστάμε.
Εγώ χρωστώ πολλά στη γαρίδα τη μικρή,
που έχει μία σύντομη μετά-ζωή,
λήγει δύο μέρες μετά την αγορά τους από της αγορά,
με πήρε και με σήκωσε από την θλίψη και τον καναπέ,
κι έγινε αυτή κεφτές, και δεν έγινα εγώ.

Κριτικός Φίλος

16/09/2020

Πριν αρκετό καιρό, είχα μία μία συνάντηση με μία ακαδημαϊκό για να κάνω διδακτορικό μαζί της. Μου άρεσε η δουλειά της, και ο χώρος στον οποίο ανήκει γενικά, αλλά δεν ταυτιζόμουν κιόλας, και είχα αποφασίσει από τη πρώτη συνάντηση να το κάνω αυτό σαφές, ώστε να μην έχω θέματα ελευθερίας και έκφρασης στη συνέχεια. (more…)

“Anything Less Than Mostly Agree Will be Raised as a Concern”

24/02/2020

Αυτή είναι μία φωτογραφία από ένα από τα πανεπιστήμια στα οποία διδάσκω. Είναι οι οδηγίες για ένα ερωτηματολόγιο ικανοποίησης που συμπληρώνουν οι φοιτητές. Είναι ένας από τους τρόπους με τον οποίο αξιολογούμαστε. Όπως βλέπουμε στην εικόνα, η φατσούλα ούτε-κρύο-ούτε-ζέστη στη μέση θεωρείται από το σύστημα ως προβληματική. Το ουδέτερο δηλαδή, με τη λογική του συστήματος, δεν είναι ουδέτερο. (more…)

Χρόνια Πολλά Γρα-Γρου ή Μία Γέφυρα από τη Μαζική Κουλτούρα στην Λαϊκή Τέχνη

01/11/2019

Έχει γενέθλια του Γρα-Γρου σήμερα και του έγραψα μία ευχετήρια κάρτα.

H πρώτη αναφορά που μου ήρθε στο μυαλό όταν το διάβασα το κόμικς των Τάσου Ζαφειριάδη, Γιάννης Παλαβού και Θανάση Πέτρου, ήταν ο Lovecraft. Διαβάζοντας το ένιωσα την ίδια αίσθηση που διαπερνά το έργο του αμερικάνου συγγραφέα και είναι νομίζω πλέον διάχυτη. Την αίσθηση ότι ακόμα και αν η καθημερινότητα συνεχίζεται, ακόμα και αν εκτελούμε τις υποχρεώσεις μας κανονικά, ακόμα και αν καμιά φορά διασκεδάζουμε, κάτι δεν πάει καλά. Ενώ όμως στον Lovecraft η λύση έρχεται με τη μορφή του τέρατος που αποδίδει την δικαιοσύνη του, στο Γρα-Γρου έρχεται με τη μορφή μίας αρκούδας που κάθεται για δείπνο, όπου το φαγητό λειτουργεί ως μία μεταγλωσσική γέφυρα ανάμεσα στο ανθρώπινο και στο διαφορετικό. Το Γρα-Γρου, λειτουργώντας ως γέφυρα το ίδιο, κάνει εδώ κάτι σπουδαιο. Παίρνει το “eerie” (το μυστηριώδες, το συναίσθημα που προκαλεί η ανεπάρκεια μίας παρουσίας ή απουσίας) και το “weird” (το περίεργο, το συναίσθημα που προκαλεί κάτι που υπάρχει, αλλά δεν ανήκει εδώ), όπως τα όρισε ο Mark Fisher, και τα μπλέκει μαζί. Η μυστηριώδης παρουσία του γεφυριού, και οι παρουσίες και απουσίες που προκαλεί, δίνουν τη θέση τους στην περίεργη παρουσία της αρκούδας. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τρομακτικό. Αντί για τη λύση του μυστηρίου, έχουμε την συμφιλίωση με το περίεργο, με ένα αέρα αισιοδοξίας να μένει στο τέλος. (more…)

The Author and the Artist: Perspectives on Work

17/10/2019

After the presentation of a new comic book with stories from the German occupation in Athens, some friends and I went to a nearby place for some drinks. After a few sips, and being unable to mute the ontological ethnographer inside me, the discussion revolved around work. One of the people in our group said he is a full-time employee in the public sector, doing a repetitive and uninteresting job. He has to check promotion and corporate material such as brochures, posters, and websites to make sure that the organisation’s logo adheres to the brand guidelines and thus, the visual identity remains consistent. He is also a children’s book writer. He has published 7 books, including picture books, novels and at least one in a more experimental form. (more…)